Niet alleen omdat ze sympathiek of bijzonder lief is, maar simpelweg omdat Mountain and Shore zich bij eerste beluistering feilloos onderscheidt van veel hedendaagse vrouwelijke singer songwriters. Wat mij betreft gedragen puur op kwaliteit en intimiteit. Ben persoonlijk vooral gecharmeerd over de wijze waarop Judith Avers authentieke folk elementen laat vloeien in haar songs, en desondanks haar stijlvolle sound een zeer eigentijds geluid meegeeft. Aangenaam verrast heet zoiets! On-Amerikaans goed wilde ik bijna zeggen, maar beter verwoord zou je dit kunnen formuleren als het allerbeste wat het Amerikaanse platteland juist te bieden heeft. Iedereen kent dat gevoel. Je loopt een galerie binnen, of een expositie, waar verschillende artiesten hun werk hebben hangen. Dan zitten er altijd objecten tussen, die er uitspringen door originaliteit, creativiteit, scherpte of de juiste kleurcombinatie. Een bescheiden labeltje geeft alvast aan dat deze werken al verkocht of gereserveerd zijn. Zelden ben ik dan verbaasd, want mooi werk komt eenvoudigweg naar boven drijven, evenals dit bijzondere werkje van Judith Avers. Een product wat zeer dicht bij de artieste zelf ligt. Een aantal jaren geleden werd ik compleet overrompeld door een vergelijkbaar kleinood in de vorm van het album Stillhouse Road gemaakt door Julie Lee. Judith’s album doet hetzelfde met mij dit jaar.

Na een zestal jaren te hebben samengewerkt met Dan Barreras en Billy Varn in het trio I Know Jack is dit het 2de volwaardige album van deze zelfbewuste artieste die vrij verkrijgbaar is. Gemakshalve tel ik de obscure titels Jude Live en Greasefire uit 2003 even niet mee, evenals het werk van I Know Jack. Nieuwsgierig zeer zeker, vooral haar eerste solowerk schijnt zeer rauw en ongepolijst materiaal te zijn. Mountain and Shore is in vijf dagen tijd opgenomen, en bevat de puurheid waarnaar ik zoek bij een artiest. Op alle fronten is dit album tot in de puntjes verzorgd, en waarachtig een product om uitermate trost op te zijn. Beginnend bij de rust uitstralende hoes, en eindigend bij de muziek met zijn veelzijdigheid aan thema’s. De muziek zelf is zeer basaal, maar stralend voorzien van alle instrumenten waarop dit genre gefundeerd is. Veel aangezette lijnen met gitaar, mandoline, banjo en viool. Ook de aanwezigheid van Rose Sinclair als multi-instrumentaliste weer ik bijzonder te waarderen. De harmonieuze backing vocalen ronden de songs vervolgens puntgaaf af. Judith’s eigen stem kent soms een bescheiden natrilling, waardoor de aanwezige emotie waardig wordt aangebracht. Muziek om helemaal voor te gaan zitten, en aandachtig de teksten te lezen. Veel introspectief en melancholiek werk van een artieste die niet bang is haar muziek met je te delen. Extreem mooi!